Rozdzielnopłciowe i dwunożne, dziwne zwierzę Bezwłosa małpa, która karmi dzieci mlekiem I ciepłokrwiste, płucodyszne, ledwo wierzę Że jestem jednym z was, że jestem też człowiekiem
Ten z monstrualnym mózgiem wielokomórkowiec Strunowiec, mimo to z wapniowym swym szkieletem Jakże straszliwie, jak straszliwie brzmi dziś "człowiek" I jakże trudno dziś naprawdę być człowiekiem
Czuję na sobie stereoskopowe oczy W mych uszach brzmi nieludzkie, niezwierzęce wycie Ile mi dni zostało, ile jeszcze nocy Jak wiele mych chrapliwych wierszy usłyszycie
